Jij bent niet raar

En laat ik duidelijk zijn, dit soort campagnes zijn vaak waardevol.

Tot de dag komt dat:

• gezinnen vanaf het begin toegang hebben tot alle middelen en het netwerk die zij nodig hebben om hun autistische dierbaren zo goed mogelijk te ondersteunen,
• professionals opgeleid zijn om hun praktijk te benaderen vanuit een perspectief dat gebaseerd is op sterktes,
• systemen zijn opgezet om voorrang te geven aan inclusie en de waarde en menselijkheid van elke persoon te erkennen,
• onze gemeenschappen vanaf het begin zijn ontworpen met ieders behoeften in gedachten,

zullen deze autisme-acceptatiecampagnes hard nodig blijven.

De weg naar echte autisme-acceptatie

Onze samenleving is nog ver verwijderd van echte autisme-acceptatie, maar dit is geen individuele kwestie, het is een systeemkwestie.

Hoeveel steun en zorg je als autist in je leven ook krijgt, het kan heel moeilijk zijn om je een weg te banen door een maatschappij die gewoon niet voor jou is gemaakt.

Deze campagnes zijn belangrijk voor iedereen, maar ik weet dat, toen ik opgroeide als autist met zeer beperkte spraak, ik deze boodschappen van acceptatie net zo hard nodig had als iedereen om me heen, zo niet meer.

Wat ik heb gemerkt is dat als er niemand in je leven is die met je kan praten over je verschillen en je kan geruststellen dat die verschillen je als persoon niet minder waard maken, het heel gemakkelijk is voor jongeren om hun eigen alternatieve verklaringen te bedenken.

Verklaringen als "Ik ben verkeerd" of "Er is iets mis met mij."

Blootgesteld worden aan een boodschap die iemands autistische identiteit bevestigt en viert is waardevol, van wie die boodschap ook afkomstig is. Maar het kan vaak nog meer impact hebben als die boodschap komt van iemand die veel op jou lijkt, die je ervaringen deelt en veel vergelijkbare problemen heeft. Ik weet dat dit voor mij het geval was, toen ik voor het eerst autistische mensen ontmoette met een soortgelijke achtergrond als ikzelf.

Aan de autistische persoon die deze blog leest

Op dit punt wil ik me richten tot de autist die deze blog leest of laat voorlezen.

Ik schreef onderstaande boodschap, gericht aan mijn jongere zelf, met woorden die ik toen nodig had om te horen. Maar ik hoop dat ook jij dit nodig hebt om te horen.

Jij bent niet raar

Er is niets inherent raar aan jou. De manier waarop je in de wereld staat is anders, en mensen zullen je vertellen dat ‘anders’ betekent dat je raar bent. Dat ben je niet. Je hebt van niemand toestemming nodig om te zijn wie je bent.

Je verdient het niet om gestraft te worden vanwege de manier waarop je hersenen werken. Je verdient het niet om gedwongen te worden om dingen te doen die pijnlijk of verontrustend voor je zijn. Je mag fladderen, springen, klappen en wiegen en je bewegen op de manier die voor jou natuurlijk aanvoelt. De manier waarop je lichaam beweegt is mooi en goed. Je hoeft dat voor niemand te verbergen.

Jij bent een mens, een volwaardig persoon. Luister niet naar iemand die zegt dat jouw manieren je minder mens maken. Dat is niet waar en dat zal nooit waar worden. Je bent goed en verdient het om met liefde en respect behandeld te worden. Dat je ondersteuning nodig hebt, doet niets af aan deze rechten. Je verdient liefde, ook als je worstelt, ook in moeilijke tijden, ook als mensen om je heen jou het gevoel geven dat het moeilijk is om van je te houden.

- Cole Sorensen