Het gesprek tussen Pam en Josh is vertaald uit het Engels. Onderstaande vertaling geeft de strekking van het verhaal zo goed mogelijk weer.
Ik wil graag een verhaal delen over mij en mijn zoon Josh, waarvoor ik uiteraard zijn toestemming heb gekregen.
'Woedend'
Het was allang bedtijd en dit was de tweede keer dat hij zich uitkleedde en zijn pyjama door de kamer smeet.
“Wat is er aan de hand, Josh?”
“WOEDEND”
Ik was verbijsterd. Hij leek precies te weten wat hij wilde, maar hij kon het me niet vertellen. Het enige wat hij kon zeggen, was: “WOEDEND”.
Ik hielp hem met het aantrekken van een andere pyjama en bracht hem naar bed.
Maar nee. Voor ik het wist had hij zijn pyjamabroek alweer uitgetrokken en ook deze vloog door de kamer.
“WOEDEND”
Josh pakte zijn letterkaart en spelde “GESTRIPTBOEK”.
Oké, dit was wat nieuws. Wat bedoelde hij in hemelsnaam met GESTRIPTBOEK? “Spel het nog eens, Josh, maar dan langzaam.”
“GESTRIPTBOEK”
De moed zakte me weer eens in de schoenen. Josh had iets heel belangrijks te vertellen, maar het lukte hem niet om duidelijk te maken wat. Ik baalde. Ik was moe, hij was moe en het enige dat hij me kon vertellen was dat hij woedend was over gestriptboek.
Ik bleef het woord herhalen in de hoop dat het kwartje zou vallen.
GESTRIPTBOEK. GESTRIPT. BOEK. GE.STRIPT. BOEK. BROEK.
“Gestreepte broek?”, vroeg ik.
Hij knikte JA.
Hij wilde zijn gestreepte pyjamabroek aan. Toen hij eindelijk zijn gestreepte pyjamabroek aan had, is Josh naar bed gegaan en in slaap gevallen.
